Ana içeriğe atla

Kısaca…(Destinasyon ve rekabet ilişkisi)

 


Bunalım (Kriz) zamanlarını izleyen dönemlerde paradigmaların değiştiğini; toplumların ve sistemlerin bu dönemleri atlatabilmek için değişimi sürekli kılabilmek adına gelişmeyi -bilgi paylaşımı- kurumsallaştırmaya çalıştıkları bilinmektedir.

Hemen belirtelim, bu süreçte öne çıkanlar; mekan (yer) ve rekabet ilişkisi olmaktadır. Turizmi düşünürsek; destinasyonların rekabetçiliklerini artırarak bunalım dönemlerini atlatabileceklerini, değişen şartlara uyabilmek ve varlıklarını sürdürebilmek için de sürekli gelişimi sağlamaları gerekir diyebiliriz.

İşte bu noktada destinasyonlarla ilgili olarak “yönetim” ve bununla bağlantılı “yönetişim” konuları ön plana çıkmaktadır.

Böylece bir yerin ziyaret ekonomisini (turizmi kastederek) geliştirmek, rekabetçi ortamda markalaşmasını sağlayıp kalkınmasını sürdürebilmesi için bilgiyi ve fikirleri paylaşmak; iyi “yönetişim” ilkelerini hayata geçirmek gereklidir.

Bu şartlarda Türkiye artık otelcilik konsepti üzerine geliştirilmiş turizm anlayışını destinasyonlarına ve ziyaret ekonomisine yoğunlaştırmalıdır. Bu nedenle destinasyonlar rekabetçilikleri, markalaşmaları ve kalkınma süreçleri içinde önemli yeri olan turizmi çok daha geniş açıdan düşünmek ve algılamak durumundadır. Bunu yapabilen destinasyonlar gelecekte yerlerini alacaktır.

 

Ankara, 15 Aralık 2020

Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Asıl Şimdi Güvenli Turizm Koridorları!..

  Malum, Koronavirüs yaklaşık bir yıldır hayatımızda. Geçtiğimiz yıl burada salgının turizme etkileri ile ilgili birçok yazıda yorumlar yapmış, hatta projeler sunmuştum. Turizm sektörü ile ilgili herkesin de benzer çabaları oldu. Bahsettiğim projelerden biri de geçtiğimiz Nisan ayında düşündüğüm ve Ağustos’ta bu platformda yazdığım “Güvenli Turizm Koridorları” ile ilgili (Pier to Pier Project for Safe Tourism) idi. O zamanlar birçok ülke benzer projeler geliştirdi ve uyguladı. Kimi nispeten başarılı oldu, kimi de başlamadan bitti. Ancak böyle projeler geliştirirken ülkelerin özgün durumlarını mutlaka göz önünde bulundurmak gerekiyor. Bizim de kendi kurallarına göre işleyen bir turizm endüstrimiz var. Birkaç destinasyona yoğunlaşmış dar alanda yüksek turist rakamlarına dayalı bir sektörel yapıya sahibiz. Salgın şartlarında turizm faaliyetlerini sürdürürken bu yapının bazı avantajlarını da yaşadık. Örneğin geçtiğimiz yaz 4 destinasyonumuzun turist trafiğine açılabilmesi otellerimiz...
Yorum Gönder
Devamı

Müzik Turizmi

Günümüzde gittikçe bireyselleşen kültür ve turizm faaliyetlerinin artık iç içe geçtiğini çok net görebiliyoruz. Kültür her alanıyla çok büyük bir içerik üreticisi konumundadır. Turizm sektörü ise bu içeriği –yaşam deneyimi- değerlendirmek ve insanlara sunmak için çalışma alanını sürekli genişletme ihtiyacı içinde olup insan hayatı ve istekleri de bu iş birliğini zorunlu kılmaktadır. İşte bu alanlardan bir tanesi de müzik’tir. Müzik ve turizm artık çok sık birlikte anılmakta ve bu iki alanın insan hayatına sunduğu yaşam kalitesi, birlikte üretimleri ve fırsatları da değerlendirmek gerekliliğini ortaya çıkarmaktadır. Müzik yeni gastronomi’dir. UNWTO (Birleşmiş Milletler Dünya Turizm Örgütü), Sound Diplomacy ve ProColombia işbirliğinde 2018 yılında hazırlanan ve WTM London 2018’de de sunuşu yapılan raporun çarpıcı bölümlerini aktarmak faydalı olacaktır, nitekim ülkemiz için de hem turizm sektörünü hem müzik sektörünü yakından ilgilendiren bu konu ile ilgili bir strateji gelişti...
Yorum Gönder
Devamı

Turizm soylulaştırması ve “Kimin şehri?" Sorusu.

Soylulaştırma, varlıklı kesimlerin göçü ve yatırımına bağlı olarak bir yerin ekonomik, sosyal ve kültürel olarak dönüşmesidir. Sadece sonuçla ilgilenenler için olumlu bir şeydir çünkü çöküntü bölgelerinin yeniden imarı ve işlevlendirilmesi olarak görülür. Halbuki bu süreçte yerel halk yüksek kira ve yaşam maliyetiyle yerinden edilir; mahallenin karakteri değişir, sosyal yapılar çözülür. Kentte yaşayanların yerinden edilmesi, toplumsal ve kültürel erozyonu da beraberinde getirir. Fransız filozof Henri Lefebvre, Le Droit à la Ville (1968) eserinde “şehir hakkı”nı, piyasa güçlerine değil; kamusal, demokratik ve kolektif kullanım esasına göre şekillendirme hakkı olarak tanımlar . Özünde: şehir hakkı, kentin yalnızca metalaşmış ticarî alan değil, insanlar tarafından yaşanabilen, dönüştürülebilir bir mekân olması gerektiğini savunur; kullanım değeri, değişim değerinden önemlidir. Kentliye sadece yaşayan değil, kentine müdahale edebilen, onu yeniden üretebilen aktif bir özne olarak bakar. (...
Yorum Gönder
Devamı