Turizm Blog

  🕵️‍♂️ Turizmle ilgili olarak uzun zamandır üzerinde düşündüğümüz, anlamaya, uygulamaya çalıştığımız bir kavram; destinasyon yönetimi/örgütü. Bu kavramın üzerinde çalışırken statik değil, dinamik olduğunu da anladık. En azından iyi örneklerinde durum böyle. Her defasında kendimizi, destinasyon tanıtımı mı? Destinasyon yönetimi mi? sorusuna cevap ararken buluyoruz. Ancak şu konunun da altını çizmeliyiz; ülkemiz için kendi özelliklerimize uygun örgütler tasarlamamız gereğini hep vurgulamalıyız. Anlaşılan bu tartışma daha uzayıp gidecek, bu nedenle öncelikle tecrübelerimizden, okumalarımızdan ve tabii ki günümüz   iyi uygulamalarından ilham alarak söz konusu örgütlerin özelliklerini/işlevlerini sıralarsak nasıl bir kavram olduğu konusunda bir fikir edinmiş olacağız. Örneğin, son yıllarda turizm alanındaki hızlı değişimler ve bunların üstüne yaşanan Covid-19 deneyiminin radikal etkilerinden statik olmayan, kaygan bir zeminde olduğumuzu anlıyoruz. Destinasyon markalama/destinasyon y

  Turistler için bir destinasyonun cazip hale gelmesi pek çok faktörün etkin olmasına bağlıdır. Aktiviteler, sosyal ve kültürel yapı, gastronomi, alışveriş, ulaşım, iletişim, alt yapı, misafirperverlik, turistik ürünler, fiyat vb. pek çok etken sıralayabiliriz. Kotler’e göre tüketicilerin satın alma süreci sosyal, kültürel, kişisel ve psikolojik faktörlerden etkilenir. Buna benzer daha pek çok akademik çalışmanın ortaya koyduğu tüketici karar süreçlerinden bahsedilebilir. Bunlardan biri de geçmiş deneyimlere ait anılar ve dışsal etkenlerdir. Bu dış etkenlerden biri olarak Michelin Rehberi'nin turist kararlarına etkisi de araştırılan konular arasında yer almaktadır. Bilindiği gibi gastronomi ile seyahat arasında çok önemli bir ilişki vardır, ayrıca yaşam kalitesini doğrudan etkileyen ve insanların anılarında yer edinen olumlu gastronomi deneyimleri pek çok unsurun etkisi altındadır. Günün sonunda her destinasyon doğru tanımladıkları gastronomi değerini bir stratejinin eşliğinde

  Küresel boyutta hızla büyüyen iki endüstriden birincisi turizm endüstrisi iken bir diğeri de kültür endüstrileridir. Yaşadığımız Covid-19 sürecinin bu iki alanın önemini vurguladığını yaşayarak biz kez daha gördük. Önceki yazılarımda kültür ve turizm alanlarının sinerjik işbirliklerine ve bunun sonuçlarına yer verdiğimden bu yazının konusu daha üst boyutta yaşanan bir gelişmenin bu alanlara etkisini değerlendirmek olacak. Bu defa genel ekonomik sistemin ve sosyal hayatın yaşadığı değişim ve bu değişimin turizme etkisini konuşacağız. Turizmin sürecini değerlendirdiğimizde kültürel turizmin etki alanını son çeyrek yüzyıldır artırdığını görürüz. UNWTO’nun istatistiklerine göre 1995 yılında kültürel turizme dair turist sayısı 200 milyon iken 2017 yılında 500 milyon’un üzerine çıkmıştır. Buna göre turizm hareketinin %40’ının kültürel turizm’den kaynaklandığı söylenebilir. Ancak son yıllarda turizmin en önemli tartışma konusu olan “kalabalıklar” (overtourism) meselesi kültürel turizmi

Covid-19 sürecinde turizmin yokluğu paradoksal bir şekilde değerinin altını çizdi. Bu sonucu bugüne kadar turizmi sadece döviz kazandırıcı bir faaliyet olarak gören ülkelerin dahi yeni turizm politikaları arayışlarında görüyoruz. Ancak burada dikkat edilmesi gereken çok önemli bir husus ise “Hangi turizm?” sorusuna verilecek cevapta bulunmaktadır. Günümüzde turizmin yerel kalkınma, yaşam kalitesi vb. alanlara yaptığı katkı herkesçe bilinmektedir ancak bütün bu faydalar sıralanırken beraberinde gelen bir takım sorumluluklar da bulunuyor; yerküreye ve gelecek nesillere karşı sorumluluklarımız ve buna ilişkin sürdürülebilirlik olgusu. “Daha iyi turizm” kavramı öne çıkmıştır. Bu anlayış turizm ve turizm yönetiminin yeniden tasarımını gündeme getiriyor. Dolayısıyla insan değişmiştir, turizmin de değişmesi kaçınılmazdır. Covid-19 salgınının altını çizdiği konu tam da budur. Bunu herkes görmektedir, Dünya Turizm Günü’nün bu yılki teması da ‘Rethinking Tourism’, turizmi yeniden düşünmek, asl